Γιατί η κώφωση είναι τόσο απομονωτική;
Ένα θέμα που υπάρχει σε όλες σχεδόν τις ιστορίες που διαβάζω σχετικά με την κώφωση είναι η απομόνωση. Η Kate είπε: "Υπάρχει ένα αίσθημα απομόνωσης που μπορεί να είναι αφόρητο κατά καιρούς." Ο Jeff είπε: "Θα κάθισα σε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους και θα αισθάνομαι εντελώς απομονωμένος". Και η Karin δήλωσε ότι «Το πρόβλημα της κοινωνικής απομόνωσης ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί».

"Η αίσθηση της απομόνωσης είχε γίνει σχεδόν ολική. Δεν ήταν τίποτα για μένα να αφήσω την εργασία μου την Παρασκευή το βράδυ και να μην μιλήσω μέχρι να επιστρέψω στη δουλειά τη Δευτέρα. Έζησα για δουλειά, επειδή εκεί ήταν μόνο εκεί που ήρθα σε επαφή με άλλους ανθρώπους. " Ευδαιμονία

Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά ζώα. Η κύρια μέθοδος επικοινωνίας μας είναι η ομιλία. Όταν δεν μπορούμε να ακούσουμε, δεν μπορούμε να επικοινωνούμε εύκολα με την πλειοψηφία των ανθρώπων με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή και συχνά φαίνεται καλύτερα να μην προσπαθήσουμε. Προσθέστε σε αυτό, ομιλία, για πολλούς μακροχρόνιους κωφούς ποτέ δεν αναπτύχθηκε ή επιδεινωθεί. Ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν μπορούν να ακούσουν ότι μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοηθούν. Όταν υπάρχουν δυσκολίες επικοινωνίας, η ανθρώπινη αλληλεπίδραση σταματά και χωρίς ανθρώπινη αλληλεπίδραση αισθανόμαστε μόνοι μας.

Χωρίς καλή επικοινωνία, οι σχέσεις (όλων των ειδών) είναι δύσκολο να διατηρηθούν και ως επί το πλείστον δύσκολο να διαμορφωθούν. Η επικοινωνία απαιτεί (τουλάχιστον) δύο άτομα. Εάν δεν μπορούμε να συνεισφέρουμε τότε δεν μπορούμε να αναπτύξουμε ουσιαστικές και βιώσιμες σχέσεις. Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στην κοινωνική αλληλεπίδραση, έτσι ώστε να υποτιμηθούμε.

Ένα άλλο θέμα, ιδίως με τους ενόρκους ενήλικες, είναι "δεν ήξερα κανέναν άλλον σαν εμένα - κάποιος που ήταν ή που είχε κωφά." Έτσι, πού απευθυνόμαστε για αποδοχή και κατανόηση πόσο μάλλον, υποστήριξη και συμβουλές. Με ποιον προσδιορίζουμε; Δεν έχουμε πλέον πρόσβαση στον κόσμο της ακοής, αλλά δεν γνωρίζουμε κανέναν στον κόσμο των κωφών. Δεν ταιριάζουμε τίποτα άλλο, έτσι χάνουμε την αίσθηση ότι ανήκουμε.

Η ανίχνευση είναι ένα σημαντικό μέρος της αυτοεκτίμησης. Είμαστε σε μια οικογένεια, έχουμε μια δουλειά στο εργατικό δυναμικό και είμαστε πολίτες μιας χώρας. Αυτά τα πράγματα μας δίνουν την ταυτότητά μας. Συνεργαζόμαστε με ομάδες ανθρώπων που έχουν αμοιβαία συμφέροντα και αυτό δημιουργεί μια αίσθηση ότι ανήκουν και μας βοηθά να συνεισφέρουμε και συνεισφέρουμε είναι επίσης ένα ισχυρό μέρος της ανθρώπινης ψυχής.

Αλλά αν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να έχουμε κακή αυτοπεποίθηση και να αισθανόμαστε υποτιμημένες τότε χάνουμε αυτή την αίσθηση ότι ανήκουμε επειδή δεν μπορούμε εύκολα να είμαστε μέρος οποιουδήποτε από τα κοινωνικά δίκτυα μέσα στην εμπειρία μας. Προστέθηκε στη σωματική προσβολή της κακής ακοής και της ομιλίας, ίσως ακόμη και ακούσια υποβαθμίσουμε από τους γύρω μας. Με τη σειρά του αυτό μειώνει την αυτοεκτίμησή μας και έχουμε αισθήματα κακής αξίας. Δεν μπορούμε να ταυτίσουμε με κανέναν, φαίνεται ότι κανείς δεν μας θέλει γύρω μας, ακόμη και μέσα στην ομάδα των ομοτίμων μας χάνουμε την αίσθηση ασφάλειας και ασφάλειας. Είναι αυτά τα πράγματα που κάνουν την κώφωση τόσο απομονωτική.

Locke, Kate; Κοιτάζοντας πίσω: Την απομόνωση της κώφιας και της θεωρίας του φαινομένου. / Katelocke.wordpress.com/2010/01/07/the-isollation-of-deafness-and-considering-suicide/
Jamieson, Karin; Ο Meniere με γέννησε. //www.c-a-network.com/karin.php
Flood, Jeff; Η ξαφνική κώφωση έγινε ξαφνική ακοή. //www.c-a-network.com/jeffflood.php
Bleckly, Felicity. Πιάνο Forte //www.c-a-network.com/felicitypiano.php

Οδηγίες Βίντεο: Γιώργος Παπαγεωργίου (Polkar) & Σπύρος Γραμμένος - Η ζωή μου είναι σκατά - Official Video Clip (Ενδέχεται 2024).